Gdy twoje dziecko nie chce jeść

Większości rodziców nie jest obcy problem „niejadków”, a więc dzieci, które nie chcą jeść. Dotyczy to zazwyczaj dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. „Ślęczą” nad talerzem zupy, niczym chomiki przechowują pokarm w zagłębieniach policzków. „Biedne chudzinki”, budzą zatroskanie i litość otoczenia. A tak naprawdę świetnie nim manipulują i podporządkowują własnym zachciankom jedzeniowym. Jogurcie – zamiast śniadanka, deser – zamiast obiadu. Z lęku przed „zagłodzeniem”, rodzice gotowi są spełnić wszystkie zachcianki dziecka, a w domu rośnie mały terrorysta.

Zanim jednak zapragniesz to zmienić przekonaj się, czy Twoje dziecko nie ma problemu zdrowotnego. Niechęć do jedzenia bywa czasem objawem niektórych chorób układu pokarmowego, na przykład celiakii.

Gdy masz pewność, że dziecko jest zdrowe, przejdź do defensywy:

• Wprowadź dyscyplinę jedzeniową: stałe pory posiłków, żadnego podjadania, słodyczy, itp.
• Nie przerażaj się, gdy dziecko płaczem domaga się tego, czego chce i odmawia jedzenia. „Sprawdza” cię, sprawdza, ile wytrzymasz. Nawet gdyby nie miało jeść cały dzień, nie pasuj !
• Ulubione potrawy niech będą nagrodą za podporządkowanie się dziecka nowym nawykom jedzeniowym.
• Jeśli będziesz wystarczająco konsekwentny i wytrwały na pewno wygrasz tę walkę, a więc, do dzieła !

Zdecydowanie poważniejszym problemem jest unikanie, bądź odmowa jedzenia w okresie dorastania Twojego dziecka. Problem ten dotyczy w większości dziewcząt, jednak występuje również u chłopców. Wszechobecna moda na odchudzanie, lansowanie w mediach szczupłości i zgrabności jako gwarantów sukcesu życiowego, nie pozostaje bez wpływu na wzrost krytycyzmu u, i tak krytycznych wobec siebie, nastolatek w trudnym okresie dorastania. Ulegając pokusie by być szczuplejszą, czasem tracą nad tym kontrolę.

Mechanizm powstawania zaburzenia w odżywianiu jest skomplikowany. Istotną rolę odgrywają w nim czynniki rodzinne oraz predyspozycje osobowościowe osoby.

Zaburzenia w odżywianiu mogą doprowadzić do bardzo poważnej choroby – anoreksji, która w krańcowych przypadkach doprowadza do skrajnego wyniszczenia organizmu i śmierci.

Jeśli więc zauważysz, że:

• twoje dziecko unika wspólnego spożywania posiłku
• w szybkim czasie znacznie spada waga ciała dziecka
• obsesyjnie się waży
• zaczyna nosić ubrania o kilka numerów mniejsze
• przestaje miesiączkować
• zażywa środki przeczyszczające
• zmusza się do wymiotów
• częściej choruje i uskarża się na uczucie ciągłego zimna

Bezwzględnie szukaj pomocy psychologa, a nawet psychiatry. Anoreksja to bardzo złożony problem psychiczny, z którym nie poradzisz sobie sam.