Gdy twoje dziecko się boi

Zazwyczaj lęk jest naturalnym stanem przeżywanym przez człowieka w sytuacji zagrożenia. Uruchamia on biologiczną gotowość do podjęcia działań służących własnej obronie, dalej – skutecznego rozwiązania problemu. Doświadczają go zarówno dorośli, jak i dzieci, przy czym to one przeżywają go bardziej intensywnie.

Małe dzieci często obawiają się różnych rzeczy. Boją się nieznanych osób, przedmiotów i zjawisk otaczającego świata, ciemności, samotnego zasypiania, separowania się od matki.

Wprowadzając dziecko w życie, stopniowo „oswajamy” je z nieznanym, uczymy, czego należy unikać, a co jest dla niego dobre, rozwojowe. Jeśli czynimy to w przyjaznej atmosferze, w miarę wzrastania, dziecko potrafi właściwie ocenić sytuacje społeczne, rozpoznaje sygnały zagrażające, nie tracąc przy tym entuzjazmu oraz chęci doświadczania i poznawania nowego. Jeśli zaś wychowaniu dziecka towarzyszy lękowa postawa wobec świata, a wszelkie sytuacje społeczne przedstawia mu się jako zagrażające, generuje się młodego człowieka zaprogramowanego na „banie się” wszystkiego.

Literatura psychologiczna wskazuje na naturalne, rozwojowe okresy lękowe u dzieci, które przypadają między 3-4 oraz 6-8 rokiem życia. Pojawiają się wówczas między innymi lęki przed zasypianiem, lęki separacyjne, lęk prze szkołą, śmiercią, itp. Są to naturalne przejawy rozwoju emocjonalnego dziecka i należy z właściwym spokojem, adekwatnie do wieku dziecka je wyciszyć i uspokoić.

Podążanie za lękiem dziecka i skupianie się na nim, tylko dodatkowo go wzmacnia. Ponadto rodzi niebezpieczeństwo utrwalenia się i powtarzania przez dziecko zachowania lękowego. Widząc przerażenie na twarzy rodziców, będzie ono z pewnością wykorzystywało tę sytuację dla własnej korzyści.

Zanim więc stwierdzisz, że Twoje dziecko jest nadmiernie lękowe, zastanów się:

• jak wychowujesz swoje dziecko
• czy sama nie jesteś osobą nadmiernie lękową
• czy nadmiernie nie ochraniasz dziecka przed otaczającą rzeczywistością

Być może wystarczy zweryfikować swoją postawę wychowawczą. Pamiętaj ! Lękowi rodzice mają lękowe dzieci.

Inną sprawą jest nagłe pojawienie się lęku w życiu dziecka. Jeśli przedtem było ono pełne życia, otwarte i przyjaźnie nastawione do świata, a raptem przejawia lękowość, której jako rodzic nie rozumiesz, przyjrzyj się dziecku uważnie. Być może doświadczyło czegoś przykrego, urazogennego, przeżywa jakiś problem. Lęki bywają również objawami niektórych zaburzeń w rozwoju sfery psychicznej. W takiej sytuacji warto skorzystać z pomocy psychologa, który pomoże ci rozwiązać problem i wskaże, jak postępować.